De media heeft
het er over , maar ook zonder hen is er veel bij me hangen over die dag (17
sept. 1944 ) en de dagen die er op volgden tot begin februari 1945 .
De Engelsen
kwamen op de Ginkelse heide terecht , maar ook ten zuiden van Nijmegen .
Toen
Arnhem niet te houden was werd er o.a. gevochten om het behoud van deze stad
.Dat lukte met veel verlies van manschappen .
De gesneuvelden op het
Lodewijkplein ( Trajanuaplein ) bij de brug zie ik zo nog voor me ........ . Evenals het
optrekken naar Berg en Dal , allemaal zwaar bewapend , achter elkaar lopend
onder dekking van de lindebomen .
Wij hoefden toen net niet te evacueren , en
dat leverde dagelijkse granaten op in onze omgeving .De Duitsers bleven
proberen om de brug over de Waal te vernietigen .
Op een gegeven moment sloeg een
granaat een groot gat in de brug , maar dat werd simpel opgelost , ze maakten
over dat gat gewoon een klein bruggetje , zodat ze de brug konden konden
blijven gebruiken naar de Betuwe , wat toen Niemandsland was en daar altijd
gepatrouilleerd werd .
Wij hadden toen ook Engelsen in huis , die dan doodmoe ,
vies en slaperig daarvan terug kwamen ,en zich erg veilig voelden in Nijmegen
.
Dat sloeg over op ons en waren ook niet bang , terwijl daar in onze ogen best
reden voor was !
Ik was toen een tiener ( geboren in 1928 ) , mijn broer was 19
jaar en wij vonden het ergens best interessant en eens wat anders dan
school!Alhoewel we hem ook wel eens knepen hoor !
Bij het eten halen om 12 uur
in het Caniciuscollege !Dan vielen er ook meestal granaten nml. .
Die pan heb
ik nog steeds en ik herken het geklepper van de deksel , tijdens zo'n tochtje ,
van angst .
Hier kan ik alleen maar stil voor zijn....
BeantwoordenVerwijderen